5. Necrosis coliquationis (lnfarctus ischaemicus cerebri)

Kolikvaciona (ili likvefakcijska) nekroza karakterisana je razmekšavanjem i pretvaranjem tkiva u tečnu, viskoznu masu, sastavljenu od raspadnutog tkiva i prodrle vode. Nastaje u središtu gnojnog zapaljenja (tj. apscesa) ili gljivičnog zapaljenja, gdje prisutni mikroorganizmi stimulišu nakupljanje polimorfonuklearnih leukocita čiji hidrolitički enzimi oslobađeni iz lizosoma, dovode do razmekšanja tkiva. Kod kolikvacione nekroze se radi o autolitičkom raspadu tkiva. Ista vrsta nekroze, iz nepoznatih razloga, nastaje i kao posljedica prekida dotoka krvi (ishemije) u neko područje moždane mase, kada se naziva i encefalomalacijom. Iz oštećenih stanica oslobađaju se hidrolitički enzimi koji razaraju tkivo u kojem preovlađuju masne supstance, koje ne podliježu procesu koagulacije.

Mikroskopski,u moždanom tkivu se zapaža područje nekroze koje ima izgled zrnastog amorfnog materijala, okruženog makrofagima. Grudvice raspadnutog mijelina su fagocitovane od stanica glije, koje mijenjaju svoj izgled – povećavaju se i poprimaju zrnast izgled citoplazme.

Makroskopski se područje kolikvacione nekroze uočava kao žućkasto polje razmekšanja mozgovine. Resorpcijom nekrotičnog dijela u mozgu nastaje šupljina koja bude ispunjena tekućinom (lat. pseudocista postencephalomalacica).