2. lnfarctus haemorrhagicus pulmonis

Embolizacija ogranaka plućne arterije srednjeg i malog kalibra, dovešće do razvoja plućnog infarkta jedino u slučajevima kada istovremeno postoji i kardio­vaskularna bolest. Ishodište trombnog embolusa najčešće su vene donjih ekstremi­teta i venski pleksusi u maloj zdjelici (vezikouterini venski splet kod žena i para­prostatični venski splet kod muškaraca). Otkidanje tromba obično nastaje u tre­nutku aktivnih pokreta pacijenta, kada dolazi do povećanja brzine strujanja krvi, koje ima ulogu provocirajućeg faktora.

Plućni infarkti su obično multipli, mada mogu biti i pojedinačni. Veličina im može biti različita – promjera od par milimetara, kada su makroskopski jedva vidljivi, do zahvaćenosti velikog dijela plućnog režnja. Najčešće zahvataju donje plućne režnjeve (u 75% slučajeva). Klinastog su oblika, vrha okrenutog prema hilusu, a baze prema periferiji, gdje je površina pleure prekrivena fibrinskim naslagama. Tamnocrvene su boje.

Koagulaciona nekroza briše strukturu tkiva koja se mikroskopski jedva nazire, a po isteku 48 sati od razvoja nekroze, područje bude infiltrovano svježim eritrocitima. Cijeljenje infarkta započinje proliferacijom vezivnog tkiva sa periferije prema centralnim dijelovima. Vremenom ožiljak nadomjesti zo­nu nekroze, tj. stvori se cikatriks (lat. cicatrix pulmonis).

Infarkt pluća praćen je pojavom boli u grudima,otežanim disanjem (dispne­ja), ubrzanim disanjem (tahipneja), podražajem na kašalj i pojavom hemoptize. Nekada je praćen povišenom temperaturom i leukocitozom.